FELINOTERAPIA - to rodzaj terapii kontaktowej w którą główną rolę odgrywa kot. Jest to dość młoda i jeszcze mało popularna forma terapii która powoli zdobywa uznanie zooterapeutów i lekarzy na świecie.

Felinoterapia znajduje swoje zastosowanie u osób autystycznych, z zespołem Downa, z ADHD, z chorobą Alzheimera, Parkinsona, u osób niewidomych, niedowidzących, niesłyszących, nadpobudliwych, z zaburzeniami emocjonalnymi, lękowymi, u dzieci nieśmiałych, zahamowanych społecznie, osób cierpiących na artretyzm, depresje, dystrofie mięśniową, stwardnienie rozsiane, sklerozę, cukrzycę, choroby psychiczne, u osób samotnych czy pacjentów szpitali, w domach opieki, domach dziecka, hospicjach i zakładach penitencjarnych.

Kontakt z kotem poprawia funkcje motoryczne, poprawia komunikacje, umiejętność koncentracji uwagi, umożliwia zajęcia rekreacyjne, obniża lęk, podnosi poziom samooceny, w grupach widoczny jest spadek poczucia alienacji, izolacji, samotności i wyobcowania. Obecność kota na sesji nawiązanie kontaktu z innymi osobami, poprawia interakcje między ludźmi, motywuje do podjęcia aktywności. Dodatkowo obcowanie ze zwierzętami obniża ciśnienie krwi oraz poziom trójglicerydów i cholesterolu we krwi, obniża drażliwość, łagodzi agitację polegająca na pobudzeniu ruchowym i lęku, łagodzi objawy depresji, nerwicy.
W domu kot w naturalny sposób odgrywa wielką rolę w integrowaniu domowników stając się codziennym, neutralnym tematem rozmów, opowiadań, obserwacji. Uczy obowiązkowości, systematyczności, ufności, empatii, wrażliwości i delikatności. Jest partnerem zabaw, powiernikiem sekretów.
Często samą obecnością kot odwraca uwagę od trudów dnia codziennego, stresów w szkole/pracy. Dotyk działa kojąco, mruczenie uspakaja, koi i łagodzi nerwy. Podnoszenie, głaskanie, przytulanie, karmienie, zabawa to przyjemna gimnastyka która poprawia ruchomość stawów. Zwiększa aktywnośc fizyczną i psychiczną nie tylko podczas zajęć felinoterapii ale długo po nich.