Na leczenie I rechabilitacje

Cierpienie, które się nie kończy. Jak wiele zniesie jeszcze Oliwka? Ratujmy ją, póki jest nadzieja.

Oliwka, moja ukochana córeczka, urodziła się z wyrokiem – ciężką, nieuleczalną chorobą! Przez nią życie to ciągły ból. Cierpienie, które dotyka dziecko, jest takie niesprawiedliwe… Choroba zabiera Oliwce siłę w mięśniach, przez co porusza się na wózku. Ale coraz częściej nawet na to nie ma siły. Jest słaba, często płacze z bólu i niemocy… Przed nią kolejna operacja. Z całego serca proszę o pomoc, o wsparcie! Jesteś naszą jedyną nadzieją…

Oliwka choruje na jamistość rdzenia kręgowego, Zespół Arnolda-Chiariego I stopnia. To schorzenie nerwowo-mięśniowe o podłożu genetycznym. Choruje także na torbielowatość. W jej ciele tworzą się guzy, nawet w główce – dziś jest ich aż 5 ! Lekarze rozkładają ręce, nie są w stanie pomóc, a ja nie wiem już, skąd brać nadzieję… Bezradność zabija.
6 ciężkich operacji, w tym 3 na kręgosłupie – to przeszła Oliwka. Przed nią kolejne. Już w grudniu operacja kolan… Walczymy o zdrowie i samodzielność naszej córeczki, bo każdy mały sukces to wielka nagroda i dla niej, i dla nas! 

Ale nie jest łatwo… Dla małej dziewczynki to koszmar, ciągle leżeć, nie móc wstać i usiąść samodzielnie. W nocy bolą nogi, plecy… Płacze, woła mnie po pomoc, żebym przewróciła na drugi bok, rozmasowała bolące miejsca. Przytuliła… Ile znieść może matczyne serce, które nie może pomóc własnemu dziecku? Tak bardzo chciałabym ocalić Oliwkę od bólu, a nie jestem w stanie. Łzy ciekną mi z bezsilności, ale nigdy się nie poddam. Po przepłakanym w kącie dniu, po nieprzespanej nocy znowu staję i idę dalej ze swoim dzieckiem. Krok za krokiem wierząc, że ku lepszemu...

Operacje przeprowadzane prywatnie, diagnostyka, rehabilitacje, sprzęt medyczny, turnusy – wszystko, co potrzebne choremu, niepełnosprawnemu dziecku kosztuje fortunę. Jestem załamana, bo nie wiem już, skąd brać pieniądze na to wszystko. Rodzice są z tym sami, nie mogą liczyć na państwo, od którego wsparcie jest zaledwie symboliczne… 
Dlatego my, matki chorych dzieci, matki-żebraczki, często zmęczone i upokorzone, mimo wszystko podnosimy głowy i prosimy o pomoc. Zbieramy nieustannie pieniądze na lepsze dziś i jutro swoich dzieci. Dalej w przyszłość nie wybiegamy… Ale gdy zostajemy same, choć na chwilę, cierpienie wylewa się z nas łzami. Wytrzymujemy to i z uśmiechem wracamy do naszych dzieci, by miały pewność, że mama jest zawsze i nigdy się nie podda! 

Bardzo często rozmyślam o przyszłości Oliwi, patrząc na nią z lękiem. Jest tam tylko pustka, ciemność, lęk, paraliżujący strach... Moja córka to cały mój świat. Oddałam jej swoje życie i robię wszystko, by jej było lepiej, dlatego błagam ludzi dobrej woli o pomoc w zdobyciu środków na dalsze leczenie Oliwi. Za każdą złotówkę podarowaną naszej córeczce z całego serca dziękujemy.