Moja córka Julia ma 19 lat. Od 6 do 15 roku życia tańczyła Taniec Towarzyski, osiągając najwyższe miejsca na wielu turniejach. Od 12 roku życia zaczęło się coś niedobrego dziać z kręgosłupem mojej córki, wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy, że Julia ma skoliozę idiopatyczną - której przyczyny powstawania nie są znane. Przeszliśmy długa drogę {wielu spotkanych na początku lekarzy niewiele wiedziało o skoliozach)zanim natrafiliśmy na odpowiednich lekarzy i właściwą rehabilitację. W między czasie Julka złamała nogę i o pół roku opóźniło to możliwość założenia gorsetu, w tamtym czasie skolioza postępowała bardzo szybko i z 32 stopni zrobiło się 42 stopnie. W wieku 13 lat Julia zaczęła nosić gorset dynamiczny, niestety bez większych rezultatów,skolioza nadal się pogłębiała. Cały świat Jej się zwalił gdy usłyszała od Lekarzy, że musi przerwać treningi, ponieważ skolioza osiągnęła 60 stopni a od 40 stopnia skolioza kwalifikowana jest do operacji ale po niej Julia nie będzie mogła wrócić do tańca sportowego-turniejowego ze względu na usztywnienie kręgosłupa. Usłyszeliśmy również że to poważna operacja i ryzyko jest duże , że może się coś nie udać. Te słowa brzmiały jak wyrok. Nie chcieliśmy się poddawać i dalej szukaliśmy informacji na temat skoliozy. W końcu trafiliśmy na fantastyczną Doktor, specjalistkę fizjoterapii i razem zaczęliśmy pracować na to aby Julia mogła dalej żyć bez operacji i móc wrócić do tańca. Od tamtego czasu udaje nam się zatrzymać skoliozę na 60 stopniu. Ze względu na dużą znajomość swego ciała (dzięki wieloletnim treningom tanecznym) Julia potrafi ćwiczenia rehabilitacyjne wykonywać w 100%.
Julia postanowiła związać swoje życie z zawodem rehabilitanta i studiuje na I roku fizjoterapii na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi chce w przyszłości pomagać takim osobom jak Ona, chce również pokazać innym, że skolioza nie wyklucza możliwości rozwoju tanecznego i spełnienia marzeń oraz przekraczania granic wydających się nie do przekroczenia.