Nie każdy superbohater nosi pelerynę – niektórzy po prostu otwierają drzwi swojego domu

Miałam zaledwie 21 lat, gdy postanowiłam zostać rodziną zastępczą.
Wielu wtedy mówiło, że nie dam rady — że jestem za młoda, że to zbyt trudne. Ale jedna osoba, kierownik OPS, który dał mi szansę, uwierzył we mnie. I to dzięki tej jednej wierze mogłam udowodnić, że miłość potrafi zmieniać życie.

Od dwóch lat jestem rodziną zastępczą. Przez mój dom i serce przewinęło się już siedmioro dzieci — każde z innym bólem, z inną historią, z oczami, w których gasła nadzieja. A moje zadanie jest jedno: sprawić, by znów zaczęły wierzyć, że są kochane.

Czasem wystarczy przytulenie, ciepły posiłek, spokojna noc bez strachu.
Czasem wystarczy, że ktoś powie: „Jesteś ważny. Jesteś wystarczający,Jesteś kochany.”
Wtedy dziecko, które przez lata nie potrafiło się uśmiechać, zaczyna się śmiać. I to jest największa nagroda.

Wiem, że mój dom jest tylko tymczasowym przystankiem w drodze do tego prawdziwego, stałego domu. Każdego dnia szukam dla dzieci najlepszych rodziców, którzy pokochają je już na zawsze.
A dopóki to nie nastąpi — będę ich domem, ich spokojem, ich ramionami, w których mogą się schować.

Jeśli możesz, pomóż nam dalej tworzyć to miejsce pełne miłości i nadziei.
Każda złotówka to wsparcie dla dzieci, które zbyt wcześnie musiały dorosnąć — a dziś po raz pierwszy mogą znów po prostu być dziećmi.