Lepsze życie wolność od siebie samego

Mam świat w głowie, cichy jak sen,

Nie każdy widzi, nie każdy wie.

Czasem się boję krzyku, co trwa,

A dźwięk kredy w klasie — to jak zła gra.

Patrzą na mnie…

Nie patrzcie tak.

Nie jestem dziwny.

Po prostu — tak mam.

Zadajesz pytanie, a ja się chowam,

Bo zanim odpowiem, myśl się nie schowa.

Lubię powtarzać, bo wtedy jest lżej,

Rytm mnie uspokaja, chaos to gniew.

Lubię samotność, choć czasem boli,

Bo też chcę przyjaciela — takiego bez roli.

Bez pytań: „Czemu się kręcisz w kółko?”

Bez śmiechu, że czasem mówię za krótko.

Mam leki w szufladzie. Ciszę w sercu.

Mam swoją bitwę. Każdego ranka.

W lustrze nie widzisz tarczy ni miecza,

Ale ja walczę — bez końca, bez lanka.

A gdy mnie zobaczysz — nie mów: „dziwak”.

Zatrzymaj się chwilę. Wystarczy iskra.

Czasem uśmiech to most do mnie,

I moż

e ten most nie zawali się w mgle.

Może kiedyś ktoś mnie zrozumie,

Podejdzie jak kot — powoli, w ciszy.

I usiądzie przy mnie, tak po prostu.

I zostanie. Bez słów. Ale blisko — usłyszysz?

 Prosimy z całego serca choćby o grosik dla Oliwiera który coraz bardziej zamyka się w niedostępnym świecie .