Pomóż, nie oceniaj !

Michaś jest 20-latkiem z wyglądu wesołym i zdrowym. Mieszkamy w małej podwarszawskiej miejscowości Legionowo.
A jednak jest rysa na idealnym życiu – mój syn choruje na autyzm. Ma prócz tego padaczkę, Zespół Tourette’a i depresję.

Misiek obecnie studiuje. Myśleliśmy, że już wszystkie problemy za nami, ale znów zaczęły się kłopoty, depresja i fobia szkolna (tu chyba już studencka). Przebrnęliśmy przez maturę i … stanęliśmy przed murem.
Myśleliśmy, że nasz syn przygotowany jest dość dobrze do dorosłego życia, ale … Niestety nie. Nadal ma problem z porażkami. Gdy ich doświadcza po prostu zamyka się w swoim świecie. Po jego zachowaniu widzimy, że kompletnie nie radzi sobie z emocjami, problemami, a z racji tego, że mało z nami rozmawia – nie wiemy jak mu pomóc.

Kilkanaście lat temu Misiek był typowym „autystykiem” – nadwrażliwym na dźwięki, wybiórczym smakowo i zapachowo, a dziś dzięki intensywnej i kosztownej rehabilitacji coraz lepiej funkcjonuje, mówi. Obecnie nawet ma kontakt z rówieśnikami.

Obecnie szukamy każdej możliwości pomocy dla Misia. Z racji tego, że jest to już dorosły mężczyzna – właściwie pomóc mu może psychoterapia. Niestety opłacana prywatnie.

Dlatego potrzebujemy wsparcia. Bo nie dajemy rady sami . Psychicznie, fizycznie. Po prostu prosimy o pomoc