Bardzo prosimy  o pomoc. 

Życie postawiło nas nad przepaścią. Próbujemy w każdy możliwy sposób, od tej przepaści się oddalić i jakoś to wszystko przetrwać.  Ale nie dajemy rady.Ta ciężka sytuacja rysuje różne czarne scenariusze w psychice.

Mama Aleksandra i ja  Małgorzata mieszkamy razem. Zostałyśmy same. A nasza sytuacja się pogorszyła po śmierci mojego ojca i brata mamy. Mama przebywa na emeryturze, natomiast ja pracuje dorywczo  jako opiekunka starszej osoby. Praca sprawia mi ogromną satysfakcję, niestety nie jest stała. Szukam innej pracy, jednak w swojej miejscowości nie mogę jej znaleźć. Mierzę się z cukrzycą typu 2 i innymi chorobami, w tym z niepełnosprawnością intelektualną, więc pracodawcy niestety nie chcą mnie zapraszać na rozmowy rekrutacyjne. Mimo to, nie poddaje się i nadal odpowiadam na wszelkie oferty pracy w okolicy.W naszej okolicy ciężko jest z pracą. A nie posiadam samochodu ani  prawa jazdy  żeby gdziekolwiek dojeżdżać. Gdzie z dojazdami  jest bardzo ciężko. 

Mama zajmuje się domem. Utrzymujemy się z emerytury mamy oraz mojej pracy dorywczej w łącznej kwocie 3010 zł. Dodatkowo komornik zabiera co miesiąc z emerytury mamy 978,02 zł. Po odliczeniu wszystkich wydatków na opłaty i leki w kwocie 1775 zł, zostaje nam 257 na osobę.

W tych czasach ciężko wyżyć za takie pieniądze. Marzę, aby dostać pracę, która pomogła by nam lepiej żyć nie prosząc nikogo o pomoc i żeby nie brakowało nam na opał. 

Na rodzinę nie mamy co liczyć. Tak samo na  pomoc z OPSu ponieważ przekraczamy kryterium dochodowe. Ponieważ odciąganej kwoty  którą zabiera komornik w kwocie 978,02 zł  zgodnie z ustawą o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. nie odlicza się od dochodu. 

Nie mamy opału do ogrzania domu.Palimy tylko kartonami jeśli uda się je zdobyć ze sklepu.A ciepło jest równie niezbędne do życia jak jedzenie i dach nad głową. To podstawowa potrzeba człowieka. 

Najbardziej potrzebujemy opału do ogrzania domu.Brakuje nam też pralki. W okresie zimowym  nie mamy gdzie suszyć ubrań.W pokoju gdzie rozkładamy rzeczy wychodzi grzyb. Nie mamy nic. Żadnych pieniążków. Żadnych oszczędności. Tylko na  bieżąco  tą emeryturę mamy. Wstyd się przyznać. Do końca miesiąca zostało nam niecałe 50 zł. na podstawowe artykułys pożywcze . 

Zebrane środki przeznaczymy na zakup  węgla i inne potrzeby. 

Bardzo proszę państwa o pomoc w tym bardzo trudnym okresie w naszym życiu.

 Będę wdzięczna za każde podarowane 1,5%