Maja Lewandowska

Historia

Maja urodziła się 30 października 2021 roku. Od dnia swoich narodzin była dzieckiem pogodnym i ciekawym świata. Z wielkim zaangażowaniem odkrywała to co ma on do zaoferowania. Wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy, że nasza kochana, wyczekiwana córeczka widzi ten świat zupełnie inaczej.... Nasza córeczka niemalże od zawsze unikała kontaktu wzrokowego, nie widzieliśmy w tym nic dziwnego. Myśleliśmy że to zupełnie normalne, może po prostu tego nie lubi... byliśmy jednak w błędzie. Maja nie zachowywała się jak każde dziecko w jej wieku. Jej zabawy były ukierunkowane według ściśle określonych schematów, każda zmiana wprawiała ją w zakłopotanie, wywoływała bunt, płacz i zdenerwowanie. Na początku były to zabawy piłeczkami, ważne dla niej było, aby były to piłeczki koloru czerwonego, innymi nawet nie próbowała się bawić, tak jakby budziły w niej niechęć. Opierało się to na uderzaniu o siebie piłeczkami, nie podejmowała prób wykorzystania ich w inny sposób. Zabawy klockami przebiegały w podobny sposób. Nie używała ich do tworzenia budowli, uderzanie nimi o siebie były głównym tematem jej zabawy. Kiedy my jako rodzice próbowaliśmy ją nakierunkować, wybudować jej coś niemalże od razu zabierała się za burzenie naszych konstrukcji i uderzanie o siebie zdobytymi klockami. Tak samo wyglądało to z innymi zabawkami, cokolwiek by to nie było.... Maja nie podejmowała prób samodzielnego jedzenia, brudne od pokarmu rączki wprowadzały ją w gniew, przerażenie... ubrudzone nawet przypadkiem musiały być natychmiast umyte, nie przeszkadzał jej natomiast piasek między paluszkami. Od początku miała też okropną wybiórczość pokarmową, jadła tylko ściśle określone potrawy, kiedy przygotowałam coś czego nie znała nie chciała nawet spróbować. Przekonanie jej do jakichkolwiek zmian w menu było bardzo trudne.. musieliśmy wysmarować jej maleńkie usta pokarmem co było naprawdę dużym wyzwaniem. Maja broniła się wszelkimi sposobami przed wędrującą w jej stronę łyżeczką z pokarmem. Trzeba było wymyślać sposób aby odwrócić jej uwagę aby móc wykonać taką czynność. Kiedy już się udało trzeba było czekać... jeśli jej zasmakowało- zjadła, w sytuacji kiedy nie smakowało wypluwała jedzenie, musieliśmy szybko przygotować coś co znała i lubiła. Nasza córeczka nie reagowała na swoje imię, nie wykonywała prostych poleceń adekwatnych dla jej wieku, sprawiało jej to trud ze względu na totalny brak ich zrozumienia.. jakbyśmy mówili w obcym, niezrozumiałym dla niej języku. Nieprawidłowości w zachowaniu zauważyła babcia Majki. Mając doświadczenie z synem w spektrum autyzmu dostrzegła u naszej córeczki zachowania podobne do tych jakie wykazywał wujek Mai gdy był w jej wieku. Podpowiedziała nam dokąd się udać, aby sprawdzić co dzieje się w świecie naszej małej księżniczki. Podążyliśmy za jej radą, udaliśmy się do neurologa, który słysząc od nas o zachowaniach naszej córki zlecił nam szereg badań. EEG, badanie słuchu, wizyta w poradni psychologiczno-pedagogicznej, później również u psychiatry... zastowaliśmy się czym prędzej do zaleceń, wykonaliśmy badania, odbyliśmy wizyty u specjalistów. Słuch naszej córeczki okazał się być bezbłędnym, słyszała doskonale, jednak dalej nie reagowała na słowa które do niej wypowiadaliśmy, nie próbowała ich powtarzać, nie wykonywała próśb, które do niej kierowaliśmy. Po wykonaniu badania EEG nasz świat odwrócił się do góry nogami, zmiany w niemalże całej powierzchni mózgu wywołujące zaburzenia rozwoju naszej dziewczynki. Wizyty w poradni psychologiczno-pedagogicznej i u psychiatry a także ta u neurologa... wszyscy Ci specjaliści mówili o spektrum autyzmu. Poprowadzili nas dalej. Psychiatra zlecił nam podawanie naszej córeczce silnych leków.. W chwili obecnej jesteśmy w trakcie diagnozy w poradni dla osób z autyzmem w Gdańsku. Odbyliśmy pierwszą wizytę z psychiatrą, później dwie kolejne obserwacje przez psychologów, którzy mówili to samo.. zachowania naszej córki są zachowaniami jakie wykazują osoby w spektrum autyzmu. Przed nami jeszcze jedno spotkanie z psychiatrą z tejże poradni, które ma postawić ostateczną diagnozę „spektrum autyzmu”. Dziś Maja ma 2 lata i 3 miesiące, jest dzieckiem poruszającym się samodzielnie, poprzez chodzenie, jednak wciąż nie mówi. Nadal przyjmuje leki i suplementy zlecone przez psychiatrę, ale to wciąż za mało... nasza córeczka potrzebuje terapii i sprzętów które mają na celu poprawę jej funkcjonowania. To ta terapia i sprzęty pozwolą naszej córeczce w przyszłości żyć normalnie, samodzielnie.. jednak terapia którą możemy jej zapewnić przy pomocy instytucji państwowych to wciąż za mało. Walczymy też o terapię odpłatną, jednak wizyty u specjalistów, terapie i wszelkiego rodzaju wsparcie jakiego potrzebuje nasza córeczka wiąże się z dużymi kosztami, których my jako rodzice nie jesteśmy w stanie udźwignąć z własnej kieszeni. Walczymy aby w przyszłości mogła być niezależna od nas, by jej życie miało w sobie choćby namiastkę „normalności”. Walczymy aby nasza córeczka zaczęła mówić.. abyśmy mogli usłyszeć tak długo wyczekiwane „mamo”, „tato”. Walczymy o lepsze jutro dla naszej małej dziewczynki. Prosimy więc o przekazanie swojego 1,5% podatku na wsparcie rozwoju naszej córeczki. Pamiętajmy- liczy się każdy grosz. Z góry dziękujemy za wszelkie wsparcie. Z poważaniem, Patrycja i Kewin Lewandowscy – rodzice Majki.