Jan Krawiec

Witamy was serdecznie. Tu mama 7 letniego Jasia. Nasza historia zaczyna się do 4 lat wstecz kiedy to wystąpiły pierwsze objawy. Najpierw myśleliśmy że to bunt 3 latka potem że to jakoś Nasz błąd wychowaczy i sobie nie radzimy. Potem był psycholog 1,2,3 psychiatra terapeuci aż w końcu mamy Całościowe zaburzenia rozwoju oraz Zespół Aspergera. Kompletne nie radzenie sobie z emocjami. Zapalnikiem do ataku agresji jest w zasadzie wszystko . Źle postawiony dlugopis slowo nie lub woda do kąpieli za nisko nalana… w trakcie ataku musimy często trzymać syna aby nie bil nas ani nie niszczył niczego wokół. Szczegulnie upodobał sobie kopanie w drzwi. Są One niestety słabej jakości już je połamał. Chcemy uzbierać na nowe drzwi można by rzec pancerne. Gdyż ja jako mama nie chce patrzeć jak syn niszczy sobie rzeczy później płacze że nie rozumie co sie z nim dzieje. Wtrakcie ataku mnie jako rodzica rozkłada paralizujaca nie moc. Środki które otrzymujemy nie starcza nam na zakup nowych mocnych drzwi . Rechabilitacja pokrywa wszystko. To tylko drzwi do pokoju a tak ważne. Syn ma problem z równowagą potyka się na prostej drodze. Meble które mamy niestety są bardzo kanciaste syn często o nie uderza. Gdyby istniala komoda ktora ma xsokraglone rogi 🙁 Ma problemy z przetwarzaniem słuchowym co z boku wygląda jakby nie słuchał a On nie jest w stanie przetworzyć informacji które ktoś do niego kieruje. Staramy się o dofinasowanie na bechawioryste który będzie do nas uczęszczał na zajęcia w domu. Bo tego Nasz syn potrzebuje. Zbieramy też na specjalistę terapeute bechawioralnrgo dopóki nie otrzymamy pomocy. Jest to okres czekania na 4/5 miesięcy. Nie wiem co pierwsze ważniejsze. Nie chcę jako mama jako rodzic patrzeć na ataki Jasia to bardzo mądre i podone dziecko j kiedy ma atak boli go całe ciało. Trzymając Janka czuje wrecz nie fizyczny bol . Chcemy pmoc mu w rozpoznawaniu emocji nauczyć go prawidłowego reagowania na świat który go otacza. Zaburzenia sensoryczny mu w tym nie pomagają a my odbijamy się od ściany mimo przyjmowania leków prze syna widzimy że najbardziej potrzebuje On pomocy państwa. Dziękujemy wszystkim którzy zdecydują się wpłacić każda złotówka się liczy. Bo wtedy jesteśmy bliżej celu.