Dominika Wysocka

Ogień zabrał nam wszystko – pomóż nam odbudować dom i życie

Dzień, który na zawsze pozostanie w naszej pamięci. 18 lutego 2025 roku nasze życie obróciło się w popiół.

Krzyk: "Pali się! Wynoście tatę, uciekajcie!".

Ten dźwięk rozdziera serce i dźwięczy w głowie bez końca. Chwilę później wnętrze naszego domu, pełne wspomnień, ciepła i bezpieczeństwa, zamieniło się w pogorzelisko. Dzisiaj zostały nam tylko łzy, popiół i ból. Widok spalonego wnętrza i zapach dymu wraca przy każdym zamknięciu oczu. To, co przez lata budowaliśmy, przestało istnieć w kilka minut. Miejsce, gdzie zawsze unosił się zapach pysznego obiadu gotowanego przez mamę, gdzie tata czytał swoje ulubione gazety i rozwiązywał krzyżówki, gdzie mruczał nasz kot na łóżku, gdzie byliśmy rodziną – zamieniło się w stertę popiołu.

Podstępny żywioł

Ogień pojawił się niespodziewanie i w kilka chwil pochłonął wszystko – meble, pościel, sprzęt kuchenny, ubrania, książki, dokumenty, zdjęcia. Tego ranka mama zauważyła, że komin jest gorący, choć w piecu nie paliło się od kilku godzin. Przerażona wezwała straż pożarną. Przyjechali ok. 5:30, sprawdzili komin termowizją, przeczyścili – uspokoili nas, że nie ma zagrożenia. Mieliśmy nie palić w piecu, na wszelki wypadek, aż komin wystygnie. Choć za oknem hulał mróz. 

Mniej niż godzinę po odjeździe strażaków mama zaczęła się dusić. Zanim zdążyliśmy cokolwiek zrobić, w pokoju pojawił się ogień. Płomienie rozprzestrzeniały się błyskawicznie. Nie było czasu na ratowanie rzeczy – ważniejsi byli ludzie. Życie rodziców zawdzięczamy sąsiadce, która przyszła na poranną kawę. Ona pierwsza dostrzegła ogień i wyniosła niechodzącego tatę na podwórko. Samochody strażackie po 7:00 ponownie pojawiły się pod domem. 

Dotknięci przez życie

Ogień zabrał nam dom, ale życie i tak nie było dla nas łaskawe.

Tata – kiedyś pełen sił i pogody ducha majster-złota rączka, wieloletni pracownik piekarni „Robson”, pracujący też w budowlance, który każdą usterkę w domu naprawiał własnymi rękami. Dziś, po kilku udarach, swój srebrny motor musiał zamienić na wózek inwalidzki, bo tylko tak może się poruszać.

 Mama – całe życie poświęciła ludziom. Pracowała w szpitalu, a po godzinach była krawcową. Dziś zmaga się z cukrzycą, nadciśnieniem i postępującymi problemami ze wzrokiem.

Ludzie, którzy są dla mnie wszystkim, w parę chwil zostali praktycznie z niczym. Nie mieliśmy wiele, ale mieliśmy dom. Dzisiaj nie mamy nic.

Ogień wymazał lata naszego życia

Straciliśmy wszystko.

Dom i całe jego wyposażenie – wszystko, co tworzyło naszą codzienność, przestało istnieć.

Dokumenty – spłonęły wszelkie rzeczy papierowe, paszporty, dokumentacja medyczna rodziców, rodzeństwa, leki. Wszystko, co mogło świadczyć o tym, kim byliśmy i co mieliśmy.

Pamiątki i wspomnienia – zdjęcia rodzinne, świadectwa szkolne, dyplomy, nagrody rodziców, moje i rodzeństwa. Już nigdy nie pokażemy naszym dzieciom i wnukom, jak wyglądaliśmy w dniu Pierwszej Komunii Świętej. Jakie puchary przywoziliśmy z zawodów sportowych. Ile dyplomów z konkursów czy świadectw z czerwonym paskiem zebraliśmy. Nie odtworzymy wspomnień, zapisanych w fotografiach, i medali, zdobytych ciężką pracą. Ogień wymazał naszą przeszłość.

Prosimy o pomoc w odbudowie życia

Każda wpłacona przez Ciebie złotówka to krok w stronę odbudowy naszego domu i powrotu do normalności. W tej chwili rodzice nocują kątem u sąsiadów. Dlatego ważny jest też czas.

Bez Twojego wsparcia nie damy rady. Prosimy z całego serca, pomóż nam wrócić do życia