Pomóż mi w walce o sprawność ❤️

Cześć jestem Daniel, 27 letni, zawsze uśmiechnięty i pozytywny człowiek. Z zawodu jestem informatykiem. Moim zamiłowaniem są góry. Uwielbiam zdobywać szczyty i wędrówki po szlakach. Chodziłem także na siłownię i sam ćwiczyłem w mieszkaniu. W moim życiu nie było nudy na tygodniu praca, w weekendy różnego rodzaju wycieczki ( nad wodę, do parków, czy w znane turystyczne miejsca). Mieszkałem w wynajmowanym mieszkaniu w Kielcach. Nigdy nie odmówiłem pomocy, a teraz sam jej potrzebuję. 10 września 2023r wszystko się zmieniło… Miałem nieszczęśliwy wypadek, wypadłem z okna, z pierwszego piętra. Po upadku byłem świadomy i z bólem wołałem o pomoc. Po przewiezieniu do szpitala rozpoczęła się długa operacja, a bezpośrednio po niej wylądowałem na OIOMie. Mój stan był ciężki- złamany kręgosłup piersiowy w dwóch miejscach, uraz wielomiejscowy, drenaż klatki piersiowej z powodu odmy opłucnowej lewostronnej, z początku wentylowany mechanicznie, niewydolność nerek przez co stosowano terapię nerkozastępczą oraz złamane trzy żebra, a kolejne trzy całkowicie oderwane od kręgosłupa. W śpiączce po operacji byłem przez 4 dni. Lekarze nie wiedzieli czy gdy się obudzę będę świadomy, dawali mi 50% szans na przeżycie. Po wybudzeniu i z kolejnymi dniami czułem się lepiej, nerki zaczęły pracować same, odma zeszła, zacząłem oddychać samodzielnie z lekkim wspomaganiem. Na OIOMie (najpierw w Kielcach później we Włoszczowie) przebywałem od 10.09.2023r do początku grudnia. Od grudnia do 05.01.2024r byłem na rehabilitacji w Busku-Zdroju gdzie niestety nic nie zmieniło się w moim stanie. W kwietniu 2024r byłem na rehabilitacji w Krakowie gdzie ciężko pracowałem nad swoją sprawnością. Rok później, również w kwietniu, byłem na rehabilitacji w Kierszku pod Warszawą, bardzo mi to pomogło w rozruszaniu się. Następnie w lipcu miałem przyjemność uczestniczyć w obozie rehabilitacyjnym w w Chrustach obok Kielc. Tam nauczyłem się pokonywać przeszkody na wózku. Aktualnie od pasa w górę mam się dobrze. Pozostaje sprawa tego, że nie mam czucia od pasa w dół. Nie mam ostatecznej diagnozy czy czucie mi wróci, czy też nie. Dlatego wiem, że potrzebuję rehabilitacji, to moja szansa żebym mógł jeszcze kiedyś stanąć o własnych siłach. Wiem, że rehabilitacja będzie długa i ciężka, ale nie mogę się poddać. Chcę i będę walczył z całych sił o powrót do sprawności. Jednak do tego potrzebne są pieniądze, a więc tutaj prośba do każdego kto czyta moją historię. 

Proszę o nawet najmniejszą złotówkę, która przybliży mnie do mojego celu, którym jest sprawność taka jaką miałem przed wypadkiem lub chociaż zbliżona. Dziękuję każdemu o dobrym sercu za pomoc.