Damian Kuszneruk

Miejscowość: Góra Kalwaria

Kategoria: Osoba

Wyświetlenia: 85

CZEKAJĄC NA WYROK ŚMIERCI ?? CZY TAK MUSI BYĆ??? TA NIEPEWNOŚĆ DNIA JUTRZEJSZEGO I KOLEJNEGO DNIA DOBIJA CZŁOWIEKA, CO BĘDZIE DALEJ I JAK DŁUGO JESZCZE... Nazywam się Damian. Mam szescio osobową rodzinę. Przez 15 lat mojego życia pracowałem w Pogotowiu Ratunkowym jako Ratownik Medyczny. Czułem się zaszczycony i wyróżniony wykonując ten mój wymarzony zawód czułem się potrzebny drugiej osobie. Podczas 15-to letniej swojej pracy dawałem z siebie wszystko co tylko mogłem - swoją wiedzę i umiejętności by uratować zdrowie i życie drugiej osoby. Podczas ratowania zdrowia i życia osobie tego potrzebującej miałem dużo satysfakcji jak udało się uratować drugą osobę. Przez okres mojej pracy napatrzyłem się chyba na wszystko co tylko możliwe - gdzie nie jedna osoba nie dała by sobie z tym rady... Doskonale wiem co to jest ból, cierpienie i niepewność dnia następnego, każdej godziny, każdej minuty drugiej osoby... TERAZ JA I MOJA RODZINA POTRZEBUJEMY TAKIEJ POMOCY. Od 2018 roku choruję na nowotwór złośliwy mózgu III stopnia - naciekający gwiaździak anaplastyczny. Jestem po zabiegu operacyjnym częściowego usunięcia guza ze względu na jego położenie ( prawy płat ciemieniowy). Powikłaniem po operacji jest u mnie padaczka i częściowy niedowład lewo stronny. Przeszedłem cykl chemioterapii i radioterapii. Od tego czasu musiałem zrezygnować z pracy w swoim wymarzonym zawodzie. Posiadam orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym. Nie mogę podjąć żadnej pracy, wymagam pomocy drugiej osoby ( mam prawie codziennie ataki padaczki - gdyż jest ona lekooporna ) Ja i moja rodzina utrzymujemy się tylko ze świadczeń rodzinnych i OPS. Po zrobieniu podstawowych opłat często brakuje nam na przeżycie, na jedzenie dla dzieci i na wykup leków. W maju ( dokładnie 15-go) bieżącego roku po wykonaniu kontrolnego badania głowy rezonansem magnetycznym wyszła wznowa guza mózgu. Myślałem że mnie to minie... Teraz nastąpiła ponownie ta nie pewność co będzie jutro... Jak minie operacja... Czy nie będzie komplikacji po zabiegu... Jak dojeżdżać do szpitala na chemio i radio terapię... za co wykupić potrzebne leki... co dać dzieciom do jedzenia... To wszystko wiąże się z dużymi kosztami. Mam nadzieję że są i znajdą się takie osoby które będą chciały w tak ciężkiej dla nas chwili pomóc. Ostatnio mój ośmioletni synek zadał pytanie mojej żonie - mamusiu czy ja będę też tak ciężko chorował jak tatuś...?? NIE ŻYCZĘ NIKOMU TAKIEGO PYTANIA, DZIECKO NIBY MAŁE A TAK DUŻO ROZUMIE... Z CAŁEGO SERCA PROSZĘ OSOBY O WIELKIM I KOCHAJĄCYM SERCU O POMOC DLA MNIE I MOJEJ RODZINY W TAK CIĘŻKIEJ DLA NAS CHWILI... Damiam