Nazywam się Beata Ptaszyńska. Jeszcze niedawno prowadziłam zwyczajne życie — pracowałam, miałam swoje plany i marzenia. Wszystko zmieniło się nagle, kiedy podczas operacji ginekologicznej doszło do komplikacji. W jej wyniku spędziłam 7 miesięcy w szpitalu, przeszłam udar krwotoczny, a dziś zmagam się z powikłaniami po licznych operacjach, mam stomię i przetokę.

Udar zostawił po sobie trwałe ślady jak sztywność ręki, silne zawroty głowy, szumy uszne i nadwrażliwość słuchową. Umysłowo czuję się dobrze, ale fizycznie moje ciało nie chce współpracować. Najprostsze czynności, jak obrócenie się na łóżku czy sięgnięcie po coś, wymagają ogromnego wysiłku i pomocy innych.

Na co dzień wspierają mnie opiekunka, asystentka i siostra,sąsiadka,kiedy tylko może. Mimo bólu i ograniczeń wciąż wierzę, że może być lepiej. Bardzo chciałabym wyjechać na specjalistyczną rehabilitację, która pomoże mi odzyskać choć odrobinę samodzielności — żebym mogła poczuć, że znów żyję, a nie tylko wegetuję.

Mam 45 lat, ale czuję się, jakbym miała 80. Całe dnie spędzam w łóżku, marząc, że pewnego dnia znów będę mogła wstać o własnych siłach.

Każda złotówka przybliża mnie do tej szansy.
Z całego serca dziękuję wszystkim, którzy pomogą mi zawalczyć o powrót do życia.